ชีวิต...มันติดลบ
ไม่เคยได้พบความรักเหมือนใครต่อใคร
อยู่เดียว..ก็เปลี่ยวใจ
ไม่เคยมีใครให้คำว่ารักสักที
แอบเหงา..ก็เฝ้าฝัน
ตื่นอีกกี่วันข้างกายก็มีแต่ความว่างเปล่า
กอดเงา..ได้แต่เหงา
ก็มีแต่เราเฝ้าคอยถึงใครสักคนเรื่อยไป
**วาเลนไทน์ผ่านไปหลายปี
ก็ยังไม่มีใครบอกรัก
ซ้ำหนักยิ่งไปรักใครๆ
ก็ยังไม่มีใครสน
****ฟ้าสาปฉันให้เดียวดายให้ผู้คนมากมายมองข้ามฉันไป
เหงาแต่ไม่รู้ต้องทำไง..ได้แต่บอกหัวใจยอมรับโทษทัณฑ์
คงต้องรอใครสักคนบนฟ้า..รอให้มีใครมาแก้อาถรรพ์
ใครซักคนที่ทำให้ความเดียวดายจบลงซักที.....เย้..เย..(อันนไม่มี..55)