นายสังเวย
เป็นศิลปินต้องร่อนเร่หากิน              มีทรัพย์มีสินก็แค่กลองใบเก่า
บรรเลงเรื่องราวบอกเล่าทุกข์สุข       ค้นหาความสุขบนความสนุกของผู้คน
รางวัลตอบแทนแม้มันจะน้อยนิด     ฉันไม่อยากคิดให้ปวดร้าวหัวใจ
มีเพียงดนตรีหล่อเลี้ยงพยุงกายเพื่อสืบความหมายของสุจริตชน
ก้าวเดินต่อไปแม้หนทางยังมืดมน     ยังคงสับสนกับหนทางที่ยาวไกล
ก้าวเดินต่อไปแม้ไกลอีกแสนไกลไม่มีอะไรทำให้หยุดเดิน
ขอเพียงพบความรักอีกสักคราว   จะนำความว่างเปล่าออกจากหัวใจ
เพียงเธอมาลบความเหงาให้จากไป  เคียงคู่กันไปยามอ่อนหล้าโรยแรง
จะทุ่มเทกายหัวใจให้เธอ   ยึดมั่นเสมอเพื่อเธอทุกเวลา
จะคว้ากลองใบเก่าออกหากินอีกคราวนำเงินให้เจ้าเลี้ยงดูกันต่อไป
เป็นศิลปินต้องร่อนเร่หากิน   ค้วากลองใบเก่าออกหากินกันอีกคราว