ดึกดื่นคืนนี้ ฉันมีเพียงเงาของจันทร์คอยปลอบโยน

เพราะราตรีนี้ รู้ว่าไม่มี เธออยู่เคียงข้างกาย

 คืนนี้ หลับตาลง คงเหมือนเก่า อยู่กับความเหงา

 ที่ชาชินเสมอมาท่ามกลางความฝัน 

ที่สมมุติว่าเธอนั้นได้มาอยู่เคียงข้างกาย

Hook    เพราะฉันรู้ ไม่อาจ จะได้ใกล้ชิดเธอในหัวใจ

 และก็รู้ ไม่อาจ จะหวังให้เธอกลับมาเห็นใจ

 ถึงฉันจะรักเพียงไหน แต่เธอคงไม่มีวัน หันมอง ที่ฉัน   

 และฉันรู้ ไม่อาจ จะคิดอะไรให้เกินกว่านี้ และก็รู้

 บางทีอาจมีเวลาทีใจเผลอไป

 ยังไม่รู้ อีกนานแค่ไหน กว่าใจฉัน จะลืม เธอ



  ค่ำนี้ ฉันมีเพียงเธอในความฝัน 

นิทรา ครานั้น ยิ่งปรารถนา จะจดจำ

 แต่เพราะความจริง คงไม่มีทางใด 

ที่ฉันจะอยู่ จะได้ใกล้ชิดเธอ




Hook    เพราะว่าฉันรู้ ไม่อาจ จะได้ใกล้ชิดเธอในหัวใจ

 และก็รู้ ไม่อาจ จะหวังให้เธอกลับมาเห็นใจ

 ถึงฉันจะรักเพียงไหน แต่เธอคงไม่มีวัน หันมอง ที่ฉัน 

  และฉันก็รู้ ไม่อาจ จะคิดอะไรให้เกินกว่านี้

 และก็รู้ บางที อาจมีเวลาทีใจพลั้งไป 

ยังไม่รู้ อีกนานแค่ไหน กว่าใจฉัน จะลืม เธอ

ไม่รู้อีกนานแค่ไหน  กว่าใจฉัน จะลืมภาพเธอ...