ความเหงา...ในเงาจันทร์

โดดเดี่ยว กลางสายลมเหน็บหนาว
โดดเดี่ยว กลางแสงดาวพร่างพราว
โดดเดี่ยว ใต้แสงเงาแห่งจันทร์ ฉันทุกข์ทน

อาจจะมีคนเป็นเพื่อน แต่เหมือนมันจะไม่มี
อยากจะมีคนเข้าใจ แต่เหมือนมันจะไม่มี
อาจจะมีผู้คนมากมาย รอบกายฉัน
แต่มันยังเหงาอยู่ดี

ปวดร้าว เหน็บหนาว เพียงใด ใครรู้ ว่ายังมีฉันอยู่ตรงนี้  ยังมีฉันอยู่ตรงนี้
มีบ้างไหม ใครเข้าใจฉัน มีบ้างไหม ใครสักคน

*ชีวิตฉันต้องเหน็บหนาว ใต้เงาแห่งจันทร์
ก็เพราะเธอ ทิ้งฉันไว้กับรอยน้ำตา
ชีวิตฉันต้องทนเหงา ใต้เงาแห่งจันทร์
ปล่อยให้ฝัน ล่องลอย ไปบนฟ้า

ปวดร้าว เหน็บหนาว เพียงใด ใครรู้ 
มีบ้างไหม ใครเข้าใจฉัน มีบ้างไหม ใครสักคน *