อยากจะเจอหน้าเธอเท่าไร แต่ว่าใจนั่นมันไม่กล้าพอได้แต่มองเธอข้างเดียว
           เป็นแค่คนที่ขี่ขาดอยากจะรักใครก็ต้องผิดหวัง แต่ว่าใจยังรักเธอ

          *เจอที่ไรก็ทำให้ใจสั่นทั้งๆที่มันไม่ควรเป็นอย่างนี้
           อยากให้เธอนั่นมองมาซักที เผื่อมีกำลังใจให้ฉันกล้าพอ

          **ก็ฉันมันคนโชคร้ายที่เกิดมาได้รักใครแล้วไม่กล้าบอก หลอกตัวเองเสมอว่าฉันได้พูดไป
           ที่แท้ไอ้คำว่ารักยังอยู่ตรงนี้และขอเป็นเธอได้มั้ย ที่สุดของหัวใจแค่ได้ยินคำนี้ก่อนใครเป็นคนแรก

           ได้แต่คิดว่าไม่มีทางที่จะหวังให้เธอมาเห็นใจ แต่จริงๆไม่กล้าเลย
           เก็บอาการไว้ทุกวันเฝ้าแต่รอว่ามันจะพร้อมจริงๆกับสิ่งที่พูดไป