มันคือการเดินทาง ที่ไม่มีวันจบ กว่าจะค้น พบเจอจุดหมาย
มันคือการรอคอย ที่แสนยาวไกล แต่ยังไงสักวันฉันต้องเจอ
ฉันเหมือนคนตาบอด ที่ยังหวัง  ว่าปลายทางยังจะมีแสง
สว่างสวยงามร้อนแรง ไม่ต่างแมลง ที่โผ..บิน เข้ากองฟืน

ฝืนแม้โชคชะตาจะผลักฉัน ให้ล้มลงสักกี่ที
แม้ชีวิตนี้ต้องพังอีกกี่ครั้ง สั่งตัวเอง ต้องทนมันให้ไหว
เจ็บปวดร้าวหัวใจทนกล้ำกลืน แม้ทุกคืน จะตื่นด้วยรอยน้ำตา
ท่ามกลางความเหว่ว้า เดียวดาย แต่สุดท้าย ยังไงก็ต้องไป
วันเวลายังเดินไปอย่างเชื่องช้า นาฬิกายังหมุนวนเรื่อยไป
เพียงใครสักคนที่พร้อม จะเข้าใจ เป็นจุดหมายให้คนหลงทาง

http://www.youtube.com/watch?v=PTkQaMPtW1s