ดอกตะล่อมบาน หน้าบ้านอุ๊ยฟอง
เมฆดูหม่นหมอง บ่ผ่องใส
ดอกคำพู่จู้ บาน หน้าบ้านกู้ปี๋ ผิดตี้ปี๋นี้ 
บ่มี อุ๊ยหนาน
ฮักกั๋นมาเนิ่นนาน อุ๊ยหนานอุ๊ยฟอง
ประคองชีวิตกู้ กั๋นมา แล้วก่ถึงเวลา อุ๊ยหนาน
ต้องไป ลาโลกลับไป บ่ปิ๊กมา
ในต๋าอุ๊ยฟอง หม่นหมอง เฝ้ารอกอยนับเวลา
อยู่ก้าบ้านเลี้ยงหลาน เลี้ยงหมา ท่ากอยเวลา จะปะอุ๊ยหนาน
แหวนตี้ นิ้วนาง อุ๊ยฟอง บ่ถอด เปิ้นเอาไว้กอดเหมือนได้ฝัน
เป๋นจาอี้ กู้วัน เปิ้นฮักกั๋นแต๊ บ่มีผันแปร แม้ความต๋าย
ฮักจาอี้ จะมีตี้ไหน ฮักตี้ใจ๋ บ่ใจ้ตี้ร่างกาย
ฮักญิงจายบ่าเด่ว คนมันขี้ก้าย
ฮักจ๋นเต๊าต๋าย ฮักกั๋นจาอี้ บ่มีแฮ๋มแล้ว
ฮักของอุ๊ยฟอง ฮักของอุ๊ยหนานลูกหลานจ๋ดจ๋ำ