สวัสดีพี่พริษฐ์ ยาวหน่อยนะ....

เพลงนี้ ถ้าผมแต่งในแนวนี้ ในมุมมองของผมและได้วิจารณ์ผลงานตัวผมแล้ว ผมคิดว่า ผมแต่งเพลงเลื่อนลอยนะเพราะเพลงมีระยะเวลายาว แต่ถ้าเป็นพี่พริษฐ์ ซึ่งเป็นมุมมองอีกมุมมองหนึ่งที่แตกต่างจากผม เมื่อผมเข้าไปสัมผัสในมุมมองของพี่ ผมคิดว่าพี่แต่งที่อธิบายถึงธรรมชาตินะ ซึ่งเป็นมุมมองอีกอย่างหนึ่งนะที่ผมไม่ค่อยสัมผัส ใจเย็นๆ ก่อนครับ คือต้องบอกว่า คนเราก็มีมุมมองที่แตกต่างกัน แต่ผมอยากเปิดใจและฟังเพลงในมุมมองของพี่นะ

อย่างที่กล่าวคือ พี่จะแต่งอธิบายเรื่องธรรมชาติของมนุษย์ ตั้งแต่วัยเด็กถึงวัยชราซึ่งแบ่งออกมาเป็นช่วงๆ การทำเพลงในแต่ละช่วง ผมคิดว่าการแต่งเพลงแบบนี้ แต่ละช่วงจะต้องมีจุดสนใจเป็นพิเศษ และสามารถแยกออกได้ว่าแต่ละช่วงกล่าวถึงอะไร มันก็คล้ายๆ กับการเดินทางไปเที่ยวนั้นแหละว่าแต่ละสถานที่จะมีจุดใดที่พิเศษบ้าง และแต่ละที่มีจุดขายอย่างไร นอกจากนี้จะต้องมี Gap ไว้เพื่อให้รู้สึกว่า นี้คือหมดช่วงวัยหนึ่งแล้ว ซึ่งพี่ได้แบ่งแยกแต่ละช่วงด้วยการเอา Solo มันคั่นระหว่างช่วง

หากผมพิจารณาช่วงใดช่วงหนึ่งแล้ว ผมมองว่า ความหมายของเพลงยังดูลอยๆ นะ มันเหมือนกับว่าขาดน้ำหนักอ่ะ ผมค้นหาคำตอบอยู่นานนะว่าแต่ละช่วงมีจุดประสงค์ที่จะสื่ออย่างไร บางครั้งก็ยังงงอย่างเช่น จุดในวัยเด็ก พี่จะจับจุดใด ที่ไหน เวลาไหน เมื่อไหร่ เอามาเล่าให้ฟัง บางจุดมีแสงดาว ทำให้นึกถึงเวลากลางคืน แล้วมีโรงเรียน เอ๊ะ นี่แสดงว่าพระเอกรอนางเอกอยู่ที่โรงเรียนตอนเวลากลางคืนในฤดูที่ลมพัดเหรอ

ในวัยผู้ใหญ่ยังคงพอนึกภาพพอออกบ้างว่าเหมือนพระเอกคร่ำครวญถึงนางเอกในเวลาคืน เพราะนางเอกเริ่มห่างออกไป (ใช่หรือเปล่าหว่า) แต่ผมไม่เข้าใจประโยคนี้ฮะ "สายลมโบกพัดพา สายธารแห่งวิวาห์ ไหลรินดั่งน้ำตา ที่มากระทบเดือน" อะไรไปกระทบเดือน ทำไมต้องกระทบเดือน สายธารแห่งวิวาห์คืออะไร

วัยชรา โอเคที่พอเข้าใจว่า จะสื่อถึงความอนิจจัง ทุกสิ่งล้วนไม่มั่นคง ความเกี่ยวโยงของสองสิ่งมันยังคงงง อย่างเช่น "มิเป็นเช่นสายธารและฟ้าครามที่มั่นคง" สิ่งที่แสดงถึงความมั่นคงของๆ สิ่งที่พี่เอ่ยถึงคืออะไร ถ้ามีคำตอบอยู่ในเนื้อเพลงอาจช่วยประโยคตรงนี้มีความกระจ่าง หรือ "ชีวิตสิ้นลงเหมือนสายลมที่พัดผ่าน" อันนี้ไม่ยังมองเห็นถึงความเกี่ยวข้องนะครับ...

โดยรวมแล้ว ผมคิดว่า เพลงนี้มันกล่าวไหลไปเรื่อย เหมือนขาดจุดศูนย์ถ่วงนะ ซึ่งอาจเป็นเพราะการพยายามเล่าเรื่องราวที่มีระยะเวลายาวนานมาเกี่ยวข้อง ปกติแล้วผมจะไม่แต่งเพลงในแนวนี้ แต่ถ้าอยากแต่งแนวนี้ ผมแต่งมันยากจริงๆ เพราะต้องพยายามสรรหาหลายๆ สถานการณ์ที่น่าสนใจ แล้วนำแต่ละอย่างมายัดให้มันจบในเพียงไม่กี่วรรค และต้องทำให้ทุกๆ สถานการณ์มันไปในแนวทางเดียวกันด้วย อันนี้คือการแต่งเพลงที่มีเวลาเข้ามาเกี่ยว หรือถ้าไม่อยากให้มีเวลาเข้ามาเกี่ยว ก็ต้องจับจุดหนึ่งๆ แล้วมาทำให้มันชัดเจนครับ

ส่วนในเรื่องทำนองฟังสบายหูมาก เสียงกีต้าร์เกา นี้มันฟังชัดเจนมากเหมือนการได้กินอาหารปรุงสดๆ เสียงมันคลีนดีนะ ฟังแล้วก็เคลิ้มเลย แต่สิ่งที่ผมชอบมากๆ คือ ความเข้ากันของไลน์ Solo ของกีต้าร์ กับการเกากีต้าร์เนี่ย ฟังแล้วมันรู้สึกอบอุ่น เหมือนกับการได้นอนอยู่บนที่นอนนุ่มๆ เลยแหะ นอกจากนี้ฟังแล้วมีความรู้สึกหลงใหลไปกับท่วงทำนองบทเพลงอีกด้วย ขอชมเรื่องเสียงเป็นอย่างยิ่งครับ

ขอบคุณครับ เคลเบรอส
ผมเห็นด้วยไม่น้อยกับคำวิจารณ์ของคุณ
เพลงนี้เป็นโจทย์ที่ยาก และผมยังทำได้ไม่สมบูรณ์นัก

จุดที่ต้องการให้เด่น ก็คือ ความรักแท้ ที่ยังฝังใจอยู๋ แล้วเราเป็นคนทิ้งเขาซะด้วย
ในบั้นปลายชีวิต จึงอยู่อย่าง สำนึกผิด เพราะความโลภ และไม่เคยพอ

โจทย์ของเพลงน่าสนใจมากครับ
..
หลับตาฟัง จิบกาแฟอุ่นๆในถ้วยไปด้วย
อารมณ์เหมือนเปิดหนังสืออ่าน ทีละหน้าๆ
..
อย่างช้าๆที่เรื่องราวผ่านเพลงแสดงภาพแท้จริงออกมา
สรรจธรรม เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับลง
..
ยังคงเป็นเพลงของคุณพีซที่มีลายเซ็นเป็นเอกลักษณ์ที่ชัดเจน
ทั้งภาษา การเล่าเรื่อง และอารมณ์ที่ผมชอบเป็นการส่วนตัว ^^
เพลงนี้เสียงกีต้าร์อิ่มตัวเต็มที่ ฟังดีมีนํ้าหนักดีครับ
ทำเพลงออกมาเรื่อยๆน้า