เปรียบเธอดังว่าว  ล่องลอยบนฟ้า 
      ลู่ลมไปมา  เริ่งร่าสุขสม 
      บางครั้งส่ายหน้า  ถลาจะไปตามลม   
      เหมือนสุขแต่ว่าไม่สม  ดิ้นรนหาทางจะไป
 
            ส่วนฉันก็คือ  คนที่ถือสายป่าน  
      ต้องคอยทัดทาน  ฉุดรั้งยั้งเธอเอาไว้
        เธอยังดึงดันดิ้นรน  อ้างเหตุผลมากมาย  
        เหนื่อยท้อแท้ใจ  อยากปล่อยไปตามใจเธอต้องการ

             เพียงฉันปล่อยมือ  มือที่ถือสายป่าน 
        เราสองก็ต้องจบกัน  สักวันหากทนไม่ไหว
        ไม่อยากจะยื้อ  เมื่อเธอต้องการจะไป 
          ไม่ได้เสียดาย  เพียงแต่ใจยังเป็นห่วงเธอ
          ไม่ได้เสียดาย  เพียงแต่ใจยังสงสารเธอ

           ปล่อยให้เธอไป ไปตามใจที่อยาก
   ฉันคงไม่ได้คิดมาก   ถ้าหากเธอนั้นต้องการ
            จะตัดสินใจ    ห้ามเธอไว้คงทรมาณ
  แต่มันก็ยังสงสาร      กลัวเธอนั้นจะคิดผิดไป