ดอกไม้ที่ร่วงและโรยไป      ไม่เคยย้อนกลับมา
ความรักที่ดูเหมือนเฉยชา    ไม่เคยย้อนกลับคืน
มองเห็นรูปภาพเก่าๆ           มันทำให้เหงาหัวใจของเธอ
ปล่อยให้เผลอ   ไปกับเขา   ก็เลยต้องเฝ้าคอยปลอบเธอ

*ทำไมคนดีทำไมไม่รัก   ก็อยากไปรักเขาที่ไม่รักเธอ
ให้เผลอ     ที่เธอต้องเจ็บอย่างนี้

**หัวใจของเธอยังทนเหงา    ร่างกายของเธอต้องปวดร้าว
แผลเก่า  เลิกกัน  ให้ฉันกอดเธอไว้
เหมือนเธอยิ่งทนกับความรัก   มากไปยิ่งทำให้เจ็บซ่ำ
คนเก่า  ของตาย  เหมือนฉันเป็นที่ต้องเจ็บเพราะรักเธอ

คนเหงาที่ยื่นข้างๆเธอ   ก็เคยกับเสียใจ
หมอกบ้างที่จางละลายไป   คือน้ำตาจากเธอ
หยดน้ำที่ไหล้บนบ่า   และไปซับในใจของเธอ
ไม่อยากเจอ   เธอแบบนี้   หยุดสักครั่งที่ได้ไหม