ใบไม้เหลือง
ใบไม้เหลืองหลุดพลิ้วปลิวหล่น  ชีวิตคนร่วงหายโดยวัยผัน
ลาจากโลกร่วงหายตายพลัน     ไม่มีวันหวนกลับชั่วกาล
เปรียบตัวเราใบไม้ใกล้เหลือง     อยู่ประเทืองประดับสรรพสาร
ค่ามีเพียงใบไม้ไม่นาน             แต่ฝันปานห่อโลกด้วยใบเดียว
นี้แหละคน   นี้แหละคน  เป็นเหมือนน้ำ    เป็นเหมือนไฟ   เป็นดั่งหิน
นี้เหละคนต้องหากินพอหมดสิ้นแสงตะวันต้องหลับนอน
เมื่อยามมียามที่เวลามี        เติมสิ่งดีความฝันให้สดใส
ค่าของคนหาได้คือการให้    เพียงก่อนตายจงอยู่คู่ความดี