ดาวดวงน้อยลอยเต็มแทบท้องนภา สุดขอบฟ้านภาแสนไกล
หนึ่งความฝันร่องลอยสู่ฟ้ากว้างไกล อยากจะไปให้ถึงปลายทาง
บนถนนยังมีเส้นทางแสนไกล ก็เปรียบกับใจของคนสักคน
ก็ต่างกันไปวุ่นวายสับสน คนหนอคน ช่างดหดร้าย
* ฉันจึงจากมาไกลด้วยใจที่อ่อนล้า หนีเรื่องราวปัญหาที่วกวน
ข้นหาทางออกให้ใจ คือแสงไฟส่องทางให้ฉัน 
ก้าวเดินไปกับมัน อย่าหวั่นไหว
** เมื่อตัวฉันเดินไปสู่ทางที่ตั้งใจ จะเหนื่อยเพียงไหนฉันยอมตรากตรำ
จะดิ้นรนไปถึงใครจะขำ เพียงหนึ่งคำที่อยากฝากไว้ (ซ้ำ*,**)
จะไปให้ไกลความสับสน