สายลมอะไรหนอที่พัดพา
พัดเธอมาให้เธอได้เจอฉัน
แสงดาวจากบนฟ้าในสายตา
แววตาที่เธอสบตาฉัน
ฉันก็รู้สึกหวั่นไหว
เป็นอะไรที่ยังไม่เคยเจอ
จะตื่นจะฝันก็พร่ำเพ้อ
เห็นแต่เธอวนเวียนในหัวใจ

ภาพวันที่เคยเหงาเคยเศร้าซึม
กลายเป็นสีทองอันสดใส
ท้องฟ้าที่เคยเป็นสีหม่น
กลับกลายเป็นรุ้งงามอันสดใส
เหตุก็คงเป็นเพราะเธอ
เข้ามาทำชีวิตอันว่างเปล่า
ในค่ำคืนที่แสนเหน็นหนาว
ได้อุ่นไอด้วยรักให้ฉัน

*อย่าปล่อยให้ความรัก..ลอยนวล
ถ้ามันผ่านไปแล้วจะทำไง
อย่าปล่อยความคิดถึง..คอยเก้อ
ถ้าเธอจากไปแล้วคงเสียใจ
ถ้าสิ่งที่เธอคิด..นั้นตรงกัน
ก็บอกฉันทีด้วยหัวใจ
ถ้าหากใจเธอนั้นไม่รังเกียจกัน
ก็บอกรักสักทีจะได้ไหม..

จะคนบนฟ้าหรือโชคชะตา
ที่นำพาเธอมาอยู่ตรงนี้
ไม่มีวันที่ฉันจะปล่อยเธอไป
ก็อยากจะลองรักดูสักที