ฉันนั่งมองวิหคบินโผไป  มองไปไกลจนเกิดความน้อยใจ
ได้แต่คิดว่าเพราะอะไร  ฉันต้องอยู่ในท้องถนน
ใจคนเราที่เกิดมาทุกคน  วนกันไปให้เกิดความทุกข์ทน
เหนื่อยทั้งหวังทั้งท้อปะปน  ก็นี่แหละคน  คิดดู
*โลกเราเปลี่ยนแปลง  คล้ายคนเปลี่ยนใจ  ไม่มีสิ่งไหนคือของจริง
ทุกสิ่ง  ต่างวนทิ้ง สายน้ำ...
แต่รักเกินถอดถอน  ภาพยังหลอกหลอน  ทุกคืนกอดหมอนพลางขอพร
หลอนหนัก  และยังรักเหมือนเก่า...
คนเราไม่ได้เกิดมาเพื่อใคร  คนทุกคนก็ต่างมีหัวใจ  
ต่างก็นึกก็คิดกันไป  ว่าร้องอะไรของฉัน
ไทยเราเป็นแดนประชาธิปไตย  ใครที่ใคร่จะร้องก็ร้องไป
จะติ๊งต๊องบิ๊งบ๊องเพียงใด  ก็รักหมดใจ ขอให้รู้