ในวันและเวลา ที่เราได้พบได้เจอกัน
   เพื่อนนั้นยิ่งสำคัญ มากกว่านั้นมันคงไม่ได้
   กับคำว่ารัก.. ที่มีให้กันเกินคำว่าเพื่อน
   อาจจะทำลายความสัมพันธ์ หากเช่นนั้นก็คงต้องยอม
( * ) เริ่มจากเพื่อนที่มีอยุ่เต็มร้อย จากความรู้สึกที่เอ่อล้นใจ
       จะให้กลบให้ฝังมันอย่างไร ได้แต่ฝืนใจยอมให้ทรมาน
( ** ) กับความปวดร้าว ( ที่มันเก็บอยู่มานาน )
         ที่มันย้ำอยู่ในหัวใจ 
         อยากจะข้ามเส้นที่ขีดซักเท่าใด ( ฝืนโชคชะตาซักเท่าใด )
         ลึกๆก็รุว่าคงไม่ได้ จับมือเธอไว้ ( อยากจะกุมมือเธอไว้ )
         สบตาเธอให้ลึก ลงไป ข้างในหัว..ใจ..
         และยอมรับสิ่งที่ฟ้ากำหนดไว้ กับใจที่ได้แค่เพื่อนกัน
         โฮ..โว้..โฮว
  ( * ,** )
        ( และจะฝืนทุกความหวั่นไหว กับใจที่ได้แค่เพื่อนกัน )