จะบอกว่า เพลงนี้เรียบเรียงได้ดีมาเพลงหนึ่งนะครับ

คือเนื้อช่วงแรก เหมือนคุณเขียนให้คนฟังสงสัยว่าคำๆ นั้นคืออะไร เหมือนคุณตั้งปริศนา มันอาจจะเป็นคำว่าลาก็ได้ คำว่าดีเกินไปก็ได้ แล้วแต่คนฟังจะคิด แล้วต่อมาคุณเฉลยในท่อนฮุค มันเปรียบเหมือนกับคุณปล่อยหมัดได้ดีเลยทีเดียว

แต่ก็ในช่วงหลังท่อนฮุคเนี่ย ผมฟังแล้วมันรู้สึกแปลกๆ นะ เหมือนคุณอธิบายว่า "เออคำว่ารักที่ฉันต้องเก็บเอาไว้ในใจนั้น จริงๆ แล้วมันก็ดีนะ ไม่ฟังหน่อยเหรอ ฉันทนเก็บไว้ไม่ได้ ฉันต้องบอกออกไป แต่ไม่เอาดีกว่า มันไม่ดี จะไม่เอ่ยอีกแล้ว แต่มันก็เก็บไม่ได้จริงๆ นะ" มันรู้สึกขัดๆ ยังไงกับเนื้อเพลงข้างต้นนะ ลองปรับหน่อยครับ

ส่วนในรายละเอียดอย่างเช่นประโยค ต่างๆ เช่น "จะเก็บกดมันเอาไว้ ในส่วนที่ลึกสุดของหัวใจ คำว่ารัก จะไม่ให้เธอได้ยิน ฝังมันให้ลึกในใจ" อันนี้ความหมายมันซ้ำนะ ลองเปลี่ยนในรูปแบบอื่นๆ บ้างนะมันอาจช่วยเพิ่มรสชาติได้

ส่วนในเรื่องทำนอง อันนี้เพราะกินใจดีแหะ ชอบเสียงเซกโซโฟน (ใช่หรือเปล่าว่า) เมโดดี้ดีครับ ฟังไม่กี่ครั้งเดี๋ยวก็ติดใจ

สรุปแล้วผมคิดว่าเพลงนี้เรียบเรียงดีนะครับ ลองปรับนิดปรับหน่อยมันจะให้ความรู้สึกเหมือนทานอาหารจานโปรดแน่ๆ ครับ ^^