ใจอยากให้ถึงวันที่ลูกกลับมา  แต่มันก็ใกล้ถึงวันที่ลูกจะลา  
จากกันไปตั้งนานกว่าจะถึงวัน  แม่เฝ้าคอยลูกรักด้วยใจหนาวสั่น  
ลูกไปอยากได้อยากมีชีวิตแบบนั้น  เดินไปตามก้าวความฝันสู่วันของวัย  
เจ็บและพบสิ่งไหนที่ใจเหลือทน  ให้หอบดวงใจกลับมาให้ถึงบ้านเรา  
ยังคอยคนดีกลับมารักษาบาดแผล  และดวงใจแม่ถึงวันรับการเยียวยา  
ยังคอยคืนวันที่เรานั้นอยู่กันพร้อมหน้า  ลูกเจ็บเหนื่อยล้าคืนกลับมาให้แม่สุขใจ  
บ้านเราเป็นอยู่อย่างนี้ชีวิตแบบเดิม  สังคมไม่สร้างไม่เสริมชีวิตร่ำรวย  
สุขก็เพียงน้อยๆแต่ใจไม่เต็ม  ขาดดวงใจน้อยๆลูกมาช่วยปลอบ  
ลูกเจ็บเหนื่อยล้าคืนกลับมารักษาใจแม่