ไม่รู้เวรกรรมอันใด  ดลใจให้ฉันต้องเจอ  ตกเป็นทาสรักให้เธอ  ทำร้ายหัวใจตลอด
 ดีกับเธอเท่าไหร่  เธอยังคว้าใครใครมากอด  ตาก็ไม่บอด  แต่ต้องทำไม่เห็นทุกที

*เหมือนอยู่เพื่อเจ็บเฉยเฉย  แต่ไม่เคยกล้าตัดใจ  ยอมตกเป็นของตาย  ยอมรักคนไม่รักดี
  เธอสั่งให้ทำอะไรก็รีบไปทำให้  ยอมให้เธอหลอกใช้ได้เต็มที่
สมองก็ยังมี  แต่ไม่รู้ทำไมเหมือนกลวง
หรือเธอเป่าเวทย์มนต์คาถา  เสน่หาบูชาวิญญาณ  กังขังหน่วงเหนี่ยวทรมาร  ให้เกิดภาพลวง
 คิดจะหนีกี่ครั้งก็ดิ้นไม่ได้  ดังถูกคนไสยผูกใจเป็นห่วง    บูชายันต์มัดตุ๊กตาห่วง  ถ่วงใจ..ไว้

**เหมือนโดนเล่นของใส่กัน  ฉันจึงหลงและฉันจึงบ้า        ทั้งที่เธอมีแต่น้ำตา  ตอบแทนใจ
ยิ่ง เจ็บยิ่งรักขึ้นทุกวัน  เหมือนว่าฉันขาดเธอไม่ได้    บางครั้งก็ยังสงสัย  ทำไมยอมให้เธอทำร้าย
ทำไมเธอเลวได้ใจ ฉันยังรักอยู่

ความรักหรือว่าคุณไสย  ทำไมยอมให้เธอทำร้าย  ทำไมมันเจ็บแทบตาย  ฉันยังโง่อยู่